Een burn-out en grenzen aangeven - 2
Bijgewerkt op: 31 jan. 2020
Bij mij in de praktijk zie ik deze vrouw van middelbare leeftijd, hoog opgeleid, hoge functie maar met burn-out klachten. Vandaag hebben we het over grenzen. Hoe kun je je grens aangeven als je niet weet waar de grens ligt? Hoe kun je je grenzen aangeven als je geleerd hebt om altijd te schikken of om als jongste van het gezin altijd aan het kortste eind te trekken, of als oudste in het gezin altijd het voortouw hebt moeten nemen en volwassen moest zijn in plaats van kind zijn.
Ik vraag haar of ze weet waar haar grenzen liggen en of ze weet wanneer mensen over haar grens heengaan? En natuurlijk wéét je het, maar waarom gebeurd het dan toch? We doen een oefening met het voelen van je eigen persoonlijke ruimte. Hoe groot is deze? Hoe voelt het? En kun je de randen aangeven? Haar persoonlijke ruimte is soort van vloeibaar of als een wolk. Er is geen duidelijke grens. Ik stap in haar persoonlijke ruimte en de lichamelijke reactie als er over de grens heen wordt gegaan, is heel sterk. Het grijpt haar direct naar de keel. Daar wordt het dichtgeknepen, ze zegt niet wat ze eigenlijk wil zeggen. En het drukt als een zware last op haar borst omdat ze het eigenlijk niet kan (ver)dragen.
Daarna doen we de oefening nog een keer maar deze keer gaat het niet om mensen van buitenaf die over de grens heen stappen maar hoe ze zelf over haar eigen grenzen heen stapt. De grens is onder andere afhankelijk van de persoon, hoe hoger in de hiërarchie of autoriteit, hoe makkelijker de grens vervaagt. Als haar baas of partner iets aan haar vraagt te doen, zal ze dat zonder aarzelen doen, ze zal een stap naar voren zetten en over haar eigen grens heen gaan. Ook al kost het haar energie of gaat ze daar over haar grens. De grens wordt daarom continu overschreden wat uiteindelijk ten koste gaat van haarzelf...
De oefening maakt duidelijk hoe er van twee kanten over grenzen heengegaan wordt. Ook heeft ze de fysieke gevolgen echt mogen voelen zodat ze deze kan gaan herkennen als het gebeurd. Want om het te kunnen veranderen moet je het eerst leren (h)erkennen.
Wees lief voor jezelf!
Great reading youur post